Pesimizam kao subjektivni doživljaj.
Pesimizam je rezultat dubokog duhovnog osjećanja čovjeka o sebi i svijetu u kome živi kroz fokus nezadovoljstva i odsustva pozitivnog shvatanja i pogleda na svijet. Pesimisti su ljudi koji svaku reakciju, svako pomeranje u vremenu i prostoru uglavnom smatraju beznadežnim i beskorisnim. Oni su uglavnom ljudi materijalističkog pogleda na svijet. Sa labavim ubjeđenjem očekuju i vide samo ono što se može stvoriti danas. Ne vjeruju u sutra. Iako vjeruju, svoju budućnost vide u lošem. Stoga su uglavnom u nevjerici da se išta čovjeku može isplatiti, bilo kakvo dobro koje će učiniti sebi ili drugima. To ih čini namjanje ubjeđenim u religiju i u samog Boga, jer pesimizam potpuno isključuje mogućnost postojanja nade i strpljenja na koje Bog poziva. Po principu pogleda na do pola punu čašu, koju pesimist vidi kao polu praznu, kao hronični oblik pesimizam vodi u trajnu ograničenost i negativan stav prema svemu što postoji, što može opstati i nadgraditi se.
Uticaj pesimizma – siguran put do neuspjeha.
Svijet mraka i gorčine na koji svaki čovjek (pesimista) ima pravo, kao i najveći iluzionist, nerijetko bez imalo uzdržanosti širi se na ljude. Tako se stvara najsuroviji ambijent za realizaciju misli i ideja onim ljudima koji vjeruju da se svaki rad i trud može isplatiti. Svojim retoričkim osporavanjem trude se svojoj volji približiti i ograničiti sve što može biti pozitivno i estetsko. Po toj definiciji čine štetu onima koji se nalaze u njihovom okruženju, onima koji vjeruju u sebe i svoj rad, nadaju se, očekuju i neisključuju nijednog trenutka vjerovanje u Božju pomoć u svemu što može biti dobro. Uticaj pesimiste može biti prekretnica na putu do kraha i neuspjeha ukoliko uspije.
Pozitivan ambijent kao univerzalna alternativa.
Pozitivno shvatanje i pozitivan pogled na svijet je uslov i način opstanka ideje i čovjeka kao njenog tvorca. Za svaki pozitivan ishod, potreban je pozitivan ambijent. Taj ambijent čini kreativna snaga onih koji ga čine, zato među njima nema mjesta onima čiji će uticaj biti više destruktivan od samog odustajanja, nečasnog čina predaje.
AUTOR – Dženis Šaćirović